Prettige feestdagen en een Gelukkig Nieuwjaar

Beste vrienden, donateurs en belangstellenden.

Nog bedekt met het rode stof van Afrika, op blote voeten en in een t-shirt, stapte ik een paar dagen geleden de Europese sneeuw in. Een thermische shock van veertig graden. Maar al snel werd ik verwarmd door een trui, de kachel en een blij weerzien met de familie.

In het nieuwe jaar zal ik in een Malimail verslag uitbrengen van de voortgang van de projecten in Mali, die ik op deze reis heb bezocht. De projecten die met jullie steun worden uitgevoerd.

Namens de Stichting Malikanu wil ik iedereen fijne feestdagen toewensen. Maar vooral ook onze oprechte dank uitspreken voor alle donaties, goede ideeën en ondersteunende reacties die we het afgelopen jaar hebben gekregen.
Het stimuleert ons om het volgende jaar met evenveel energie en enthousiasme door te gaan.

Hartelijke groeten, mede namens David en Maaike, en onze partners in Mali,

Wendela Engelhard
Stichting Malikanu

De Malimail 03

Utrecht/Sieuras, 17 oktober 2009


Stichting Malikanu


Inleiding.
Het nieuwe schooljaar is begonnen en de kinderen gaan weer naar school – ook in Mali, waar we met de actie Iedereen naar school! de schoolspullen voor een school in Endé bekostigden. Je leest er alles over in deze Malimail. Maar ook over de plannen van de reis van Wendela later dit najaar om alle drie de projecten van Malikanu te bezoeken.

Iedereen naar school.
In de eerste schoolweek heeft David op de school van zijn kinderen in Utrecht een mailing rondgestuurd. De vraag was of ouders € 7,00 wilden overmaken om een deel van de schoolspullen van één kind in Mali te bekostigen. Veel van onze contacten hebben deze mailing later ook ontvangen. Inmiddels heeft deze actie bijna duizend euro opgeleverd.

Wat hebben ze in Mali met het geld gedaan? Onze contactpersoon Amadou heeft in Mopti, de dichtstbijzijnde stad op 100 kilometer van Endé, enorm veel schoolspullen in bulk ingekocht. In een volgepakte oude Peugeot 505 van een vriend heeft hij de schriften, pennen, potloden en dergelijke naar Endé gebracht. De dag voor de eerste schooldag hebben de kinderen en ouders zich verzameld op het pleintje in de dorpskern.

Ook de dorpsoudsten waren aanwezig. Met hulp van wat jongeren hebben ze de schoolbenodigdheden verdeeld, zodat ieder kind kreeg wat hij nodig had. Er heerste een uitgelaten stemming in het dorp, want het was een feestelijke gebeurtenis. Amadou heeft ons dat allemaal over de telefoon verteld.

De actie is nog niet afgelopen. De schoolboeken voor de grotere kinderen moeten namelijk nog gekocht worden. Amadou heeft in overleg met de school besloten daarmee even te wachten om te zien welke boeken precies nodig zijn. Het leek ons jammer om nieuwe boeken te kopen als er nog goede tweedehands boeken in het dorp beschikbaar zijn. Zodra dat is uitgezocht, worden de ontbrekende schoolboeken aangekocht.

De actie loopt nog door, maar we willen alvast iedereen heel hartelijk bedanken voor de betrokkenheid en gulle donaties. Het is fantastisch om op deze manier gezamenlijk mogelijk te maken dat de kinderen van Endé dit jaar naar school kunnen.

Weer naar Mali.
Eind oktober gaat Wendela weer voor twee maanden naar Mali, net als de vorige twee jaar. Inmiddels heeft ze daar veel contacten en weet ze er goed de weg. In Endé zal zij het vervolg van de schoolactie meemaken. Daarover zal ze persoonlijk berichten in de volgende Malimail en op haar Maliblog. Dan reist ze door naar Bandiagara, de plaats waar het project met de tienermeisjes van start gaat. Met Timothée gaat Wendela de meisjes die betrokken zijn bij het project en hun familie bezoeken. Kern van dit project is dat de tienermeisjes die zwanger raken toch hun school kunnen afmaken.

In Bamako, de hoofdstad, is Mahamane onze projectleider voor de actie om een aantal vrouwen te helpen een eigen bedrijfje te starten. Mahamane, die dergelijke projecten al eerder leidde, is nu bezig de vrouwen te selecteren die aan dit microcrediet-project kunnen meedoen.

Trouw aan traditie komt Wendela dan ook weer terug in het Centre d’Ecoute in Bamako, een buurtcentrum waar de armste kinderen overdag een onderdak vinden. Ze was daar al eerder om te helpen en om breiles en naailes te geven. Waarom? Omdat ze het leuk vindt en omdat die meiden er in toekomst wellicht iets aan hebben. Wie had het ooit kunnen denken, maar deze zomer leerde Wendela nog van haar moeder de grondbeginselen van het haken – dus ook deze essentiële vaardigheid kan ze nu in Afrika doorgeven!

En verder? ‘Een strak reisschema maak ik niet, daar ben ik het type niet voor en daar leent Afrika zich ook niet voor’ aldus Wendela daags voor vertrek. ‘Ik weet wat ik wil doen en stel mij verder op als riet dat soepel mee waait in de wind.’ In de volgende Malimail zullen we lezen hoe dat afloopt.

Actie: Iedereen naar school – ook in Mali!

Wanneer bij ons de winkel vol ligt met schoolspullen in allerlei kleuren en geuren, maken ook de kinderen in de Dogonvallei (Mali, Afrika) zich gereed om een nieuw schooljaar te starten. Met frisse moed, maar met een lege tas. Hun lijstje met schoolspullen: voor de eerste twee leerjaren alleen een leitje met krijt en een sponsje.

De Stichting Malikanu wil daar wat aan doen, samen met een lokale stichting. We geven hen de middelen om ter plekke schoolspullen in te kopen en die uit te reiken. Zo krijgt ieder kind wat hij of zij nodig heeft. Natuurlijk worden ook de ouders en de school betrokken.

Er zijn 260 kinderen in Endé-wo die de schoolgaande leeftijd hebben en gemiddeld zijn de kosten voor schoolspullen 4.000 CFA, dat is € 7.- per kind. (De ouders zorgen dan zelf nog voor een schooltas en een gymshirtje). Er is dus een bedrag nodig van € 1.820,-. Voor deze wijk een héél hoog bedrag. Voor ons is het te overzien als we met z’n allen wat bijleggen.

Als je Malikanu wilt steunen, maak dan € 7,- over, zodat één kind naar school kan. Meer of minder mag ook. Net als bij onze andere projecten geldt hier: 100% van de donaties komt ten goede aan het betreffende doel. Wij hebben niet eens een strijkstok.
Rabobank, Utrecht, rekeningnummer: 111 757 827;
t.n.v. Stichting Malikanu; o.v.v. Iedereen naar school

Hartelijk bedankt!

In Mali vragen de kinderen op straat: “Madame, donnez-moi Bic, s’il vous plait!” (mevrouw, geef mij een pen, alstublieft). Eerst denk je nog dat het om een hebbedingetje gaat. Maar een pen is voor deze kinderen essentieel.

De aanvang van het nieuwe schooljaar valt in Mali samen met het regenseizoen. Iedereen is druk op het land bezig met de gewassen. De voorraden raken al op, terwijl de nieuwe oogst pas eind oktober wordt verwacht. Vaak moet er voedsel bij gekocht worden.
In de wijk Endé-wo is vrijwel iedereen landbouwer en schoolspullen zijn dan een (te) grote uitgave. Ieder jaar gaan daarom kinderen niet naar school of pas weken te laat.

De Malimail 02

Stichting Malikanu


Utrecht/Sieuras 21 juli 2009,


Inleiding

Dit is de tweede Malimail van onze stichting Malikanu. Deze stichting heeft als doel een aantal lokale ontwikkelingsprojecten te ondersteunen in Mali. In deze Malimail lees je over een korte reis die Wendela naar Mali maakte in het voorjaar. Tijdens deze reis heeft ze alle drie de projecten bezocht voor verdere voorbereiding.
Verder lezen jullie in deze Malimail een stuk van Mahamane Maiga, directeur van het wijkcentrum in Bamako. Hij vertelt over zijn centrum en het project dat hij mede met steun van Malikanu kan uitvoeren.

Weer in Mali

In maart is Wendela drie weken in Mali om alle drie de projecten die we met de stichting Malikanu willen ondersteunen te helpen voorbereiden. Trouwens, de giften voor Malikanu gaan honderd procent naar de projecten. Alle kosten, waaronder natuurlijk ook reiskosten, zijn voor rekening van onszelf.

Wendela vertelt over haar reis het volgende: “Het wordt eigenlijk een beetje thuiskomen, in Bamako. Ik word hartelijk ontvangen door Mahamane, onze projectleider in de wijk Sikoroni. Daar willen we een programma starten dat vrouwen de mogelijkheid geeft een eigen inkomen te creëren. Door ze op weg te helpen kunnen zij bijvoorbeeld een marktkraampje beginnen. Of ze kunnen aan de rand van de wijk langs een klein riviertje groenten verbouwen. Het project is bedoeld voor 15 vrouwen die er alleen voor staan, meestal omdat de partner is overleden, en daarbij de zorg hebben over veel kinderen.

“In samenwerking met het wijkhospitaal selecteren we een groep vrouwen waarvan circa de helft seropositief is. De vrouwen krijgen een microkrediet waarvan ze de helft terug betalen gedurende het project, dat in totaal zes maanden duurt. Zij krijgen bij aanvang bovendien een zak rijst van vijftig kilo en wat suiker en melk. Dit om te voorkomen dat ze het geleende bedrag meteen gebruiken voor voedingsmiddelen in plaats van het te investeren in hun bedrijfje. Zij volgen twee dagdelen per week een alfabetiseringscursus, om te leren lezen en schrijven en rekenen. Hier leren ze hun budget te beheren, maar er wordt ook tijd gemaakt om met elkaar ervaringen te delen.
Eén van de kinderen van de deelneemster wordt ook naar school ‘gestuurd’. Er is een begeleider van het Centre d’écoute, die de lessen op zich neemt, en er is een begeleidster die de vrouwen persoonlijk volgt, inclusief een huisbezoek iedere maand. De totale kosten zijn beraamd op 3400 Euro voor een groep van 15 vrouwen. Het Centre heeft 900 Euro voor dit project te besteden. Wij willen graag 2500 Euro beschikbaar stellen. Mahamane heeft met een dergelijk project al ervaring.
Behalve deze zakelijke besognes, ben ik ook weer aan het breien met de meisjes en knopen we armbandjes.”


‘Preventie’

Na ruim een week reist Wendela verder naar de Dogonvallei om het tweede project dat op stapel staat te bezoeken.
“In Bandiagara ontvangt Timothée mij even hartelijk als altijd. Het is de week voor de gemeenteraadsverkiezingen en dat is overal merkbaar. Bandiagara leek mij altijd al een stadje met veel sociale reuring. De 'poort' naar de Dogonvallei, een kruispunt van wegen, een geweldig grote kleurrijke markt. Te groot voor een dorp en toch kent iedereen iedereen; maar ook weer te klein voor een stad, maar wel behoorlijk wat moderne invloeden. Het is Dogonland (met zijn boeren) maar er wonen al eeuwen lang veel Peul, en dat zijn veehoeders. Ook zijn er aan lager wal geraakte gegoede families, maar tevens weer omhooggevallen zakenjongens. Wie maakt hier de dienst uit? Er zijn vijftien kieslijsten, en iedereen voert campagne.

“Timothée, een erg actieve man, is er nauw bij betrokken. Op een avond neemt hij mij mee naar een wijkbijeenkomst. Hij plant mij neer op een stoeltje voor de VIPs. Ik versta het Dogon niet en de vertaling naar Peul ook al niet, maar door het instemmend geknik en hartelijk applaus begrijp ik dat men betrokken is en er vanuit het hart wordt gesproken. Tussen de sprekers door is er muziek en dans, en iedereen doet mee.

“In deze tijd is Timothée natuurlijk erg druk, maar als hij even tijd heeft bezoeken we de school. In elke klas van zo'n tachtig leerlingen zitten zes, zeven meisjes die zwanger zijn. Sommigen zijn al getrouwd en zijn al zestien of zeventien. Die komen daarom niet in aanmerking voor onze steun. Anderen zijn pas dertien, veertien en zijn onbedoeld zwanger. Daardoor dreigen zij het contact met hun familie te verliezen. Zij behoren wel tot onze doelgroep. Soms wordt een meisje door de familie weggestuurd omdat de familie de zorg voor moeder en kind niet kan dragen. De steun die wij willen geven betreft dan ook het meisje zelf, maar juist ook haar familie.

De steun bestaat uit een baal rijst en gierst, melkpoeder, zeep en nog wat basisproducten, aangevuld met een klein geldbedrag wat gebruikt moet worden voor bijvoorbeeld. één keer vlees en vis per week voor de jonge moeder. Deze producten, gecombineerd met wat morele ondersteuning van Timothée en zijn medewerkers kan voldoende zijn om de band tussen meisje en familie te herstellen. Deze bevlogen schooldirecteur spreekt uit ervaring. Zijn motivatie is dat de jonge moeders hun schooldiploma kunnen halen. En dat kan alleen met hulp van haar familie.

“Als ik voor het eerst een klas binnenkom en zie hoeveel meisjes in deze situatie verkeren dreunt het woord 'preventie', 'preventie' in mijn achterhoofd, Later spreek ik hier met Timothée over, hij vertelt dat er op school wel enige aandacht aan voorbehoedmiddelen besteed wordt. Thuis gebeurt dat nauwelijks, want moeders hebben te veel gêne om met hun dochters over deze zaken te spreken. Dat is een eventueel een taak die oma wel op zich kan nemen, als die nog leeft. Timothée en ik bespreken de mogelijkheden om binnen dit project ook veel aandacht aan preventie van zwangerschap te besteden. Hierover later meer. Dit project duurt voor elk meisje een jaar.
“We beginnen met vijf meisjes nog deze zomer. Het benodigde bedrag (820 Euro) is inmiddels overgemaakt naar Mali!
De uitgebreide versie van dit project, inclusief begroting, is in het frans op de franstalige weblog te vinden.

De dorpsoudsten knikken instemmend.

Voor het derde project in voorbereiding reist Wendela naar Endé. “Voor Endé moet je afdalen vanaf het plateau waar Bandiagara ligt, de Dogonvallei in. In deze tijd van het jaar (april) groeit er niks meer. Er resten wat bomen in een kaal, dor landschap. Hier en daar scharrelt nog wat vee dat de allerlaatste harde droge grassprietjes wegknabbelt. Toch is het mooi, het ontroert mij dat hier ook mensen wonen. Het heeft iets dappers. Als de verharde weg ophoudt te bestaan is het nog 8 km. naar Endé. Die leg je gewoonlijk te voet af, maar omdat Amadou en zijn familie zo gastvrij zijn komen ze me halen met de ossenkar. Mijn boerinnenoog ziet meteen dat de os twee keer zo mager is als in oktober. Alle dieren en mensen kijken uit naar het regenseizoen, dat dan nog een maand op zich zal laten wachten. Amadou en zijn familie verwelkomen mij hartelijk, alle 'kleine broertjes en zusjes' rennen naderbij en roepen 'Wendela, Wendela, soit la bienvenue'.

“Met Amadou bespreek ik onze plannen om meer kinderen naar school te laten gaan. We zijn het er over eens dat het beter is om álle kinderen uit deze wijk naar school te helpen gaan, in plaats van alleen de allerarmsten. Want hoe kun je selecteren in een bevolking waar eigenlijk niemand iets heeft? We besluiten om iedere actie via de al bestaande stichting in het dorp te laten verlopen. Amadou zal mij daarom aan de bestuurders daarvan voorstellen.
Maar eerst is er de ontmoeting met de dorpsoudsten. Zij worden op de hoogte gesteld van alles wat er zich afspeelt in de wijk. We komen bij elkaar onder een afdakje en zitten op de grond. Amadou zet uiteen wat onze ideeën zijn. Iedereen knikt instemmend. Amadou vertaalt voor mij wat er gezegd wordt in het Dogon. Dan zegt iedereen wat hij vindt en er wordt eerbiedig naar elke spreker geluisterd. Niemand valt een ander in de reden, iedereen heeft evenveel ruimte. Ik ben onder de indruk hoe ze met elkaar communiceren.

“Bij het voorstellen aan de lokale stichting (een initiatief ter bevordering van de ontwikkeling van de wijk op sociaal en cultureel gebied) verloopt het gesprek op dezelfde wijze. Het is avond en we zitten in het donker. Om de vergadering te openen spreekt de voorzitter een soort van gebed uit. Daarna stellen de mensen zich aan mij voor. Er komen goede ideeën naar voren. Een daarvan is om bij de uitreiking van de schoolspulletjes de ouders erbij te betrekken zodat zij zich bewust worden van het belang van onderwijs. Als de vergadering beëindigd is, praat iedereen weer door elkaar, een paar vallen in slaap, en plotseling is iedereen vertrokken.”


“Laten we de mensen leren vissen, in plaats van hen elke dag vis te geven!”

Mahamane Maiga, directeur van het wijkcentrum in Bamako, heeft speciaal voor deze Malimail een stukje geschreven over zijn project in Sikoroni:
“Sinds de oprichting van ons centrum in 1996 hebben we ons toegelegd op de opvoeding en opvang van kinderen en jongeren in een moeilijke situatie. Onder deze kinderen bevinden zich een groot aantal wezen. De kinderen worden in de meeste gevallen opgevangen door vrouwelijke voogden of door hun moeders, die soms seropositief zijn of ziek en gehandicapt. Dit alles verergerde de situatie van deze kinderen, hoewel ze begeleid en geschoold werden door het centrum.

Deze moeilijke levensomstandigheden maakten dat de kinderen verzuimden van school en terug de straat opgingen om te bedelden.
“Een nadere analyse van de situatie heeft ons ertoe gedreven een project te starten met als belangrijkste doel: het ondersteunen van de vrouwen, zodat zij beter in staat zijn in de elementaire behoeften van de kinderen te voorzien en de kleine lasten van de familie te dragen.

“Uit een economisch en sociaal onderzoek onder 15 geselecteerde vrouwen bleek dat ze allen reeds een kleine commerciële activiteit hadden waarvoor ze slechts een kleine financiële hulp zochten om hun onderneming uit te breiden en hun inkomsten te verhogen.

De activiteiten van dit project zijn onder meer :
- het toekennen van een microkrediet waarvan de helft wordt terugbetaald;
- lees en schrijfonderwijs voor de vrouwen;
- voorlichtingsgesprekken over hygiëne en seksueel overdraagbare ziektes;
- giften van granen, zeep, suiker en melk aan elke vrouw;
- onderwijs voor één van de kinderen van elke vrouw.

Wij hebben dit project voorgesteld aan Wendela van de Stichting Malikanu voor de financiering en we hebben dadelijk een positief antwoord gekregen, wat ons geenszins verraste!

“Sinds drie jaar bezoekt Wendela onze buurt en ons centrum. Deze vrouw met een gouden hart en een gevoelige ziel was snel ontroerd door deze situatie van de kinderen. Zij heeft in Frankrijk en Nederland giften verzameld bij haar vrienden en familie om onze weeskinderen en de moeders met hun kinderen te helpen zich te verzorgen en te voeden.
“Wendela is voorzitter van Malikanu en heeft de families, de kinderen en hun moeders gezien en geholpen. Het project ligt in de lijn van de acties die zij al in onze wijk ondernomen heeft.
Het project stimuleert de autonomie van deze vrouwen wier wens het is niet meer afhankelijk te zijn van bedelen en giften. Daarom noemen we het project: “Musow Wilila” wat in het Bambara betekent: “De vrouwen ontwaken” of “De vrouwen staan op”.

Mahamane Maiga
Directeur van het Centre d ‘Ecoute communautaire de Sikoroni

Wat doen jullie al?

Het is bijzonder om te merken dat al zoveel mensen positief reageren op de plannen van Malikanu. Veel geld is al opgehaald, en veel mensen helpen door bijvoorbeeld teksten uit en in het Frans te vertalen. Dick is in Frankrijk bezig de website op te tuigen.
Een bijzondere actie in Utrecht van David en Marjolijn betrof het raden van het exacte gewicht van een kaas van Soulère. Iedereen mocht raden na een inzet van 2 euro. Uiteindelijk was er een gelukkige winnaar van de kaas (op zowat een gram nauwkeurig!) en bijna honderd euro voor Malikanu.
Rita maakt prachtige kaarten van koeien die ze verkoopt als zoete broodjes voor de Stichting. En er zijn al verscheidene plannen om sieraden te verkopen.
Veel dank!

Ook helpen of financieel de projecten in Mali ondersteunen? Dat kan! Neem even contact op, of maak geld over onder vermelding van Malikanu op onderstaande rekeningen. Idee: laat automatisch elke maand een vast bedragje overmaken! Dan is het voor Malikanu mogelijk om op iets langere termijn vooruit te kijken.

Stichting Malikanu Bestuur
Wendela Engelhard, voorzitter
David Engelhard, secretaris
Maaike Burggrafer, penningmeester

Association Malikanu
Wendela Engelhard, présidente
Nicole Damen, trésorière en secrétaire

Adres Nederland:P.a. Graafschap 103524 TR UTRECHT, Nederland
Adres Frankrijk:Ferme SoulèreSieuras, 09130France

Bankgegevens:Rabobank, Utrecht 111 757 827 o.v.v. Stichting Malikanu
Compte bancaireCrédit Agricole, Lézat21764093000 o.v.v. Malikanu Association

Adres Mali :P.a. Centre d’écoute de Sikoroni, BPE 157Bamako, Mali

Onze website is nog in oprichting www.stichtingmalikanu.blogspot.com
Neem contact met ons op en meld je aan, of meld je af, voor de nieuwsbrief via: malikanu.wendela@gmail.com


Dit is de tweede nieuwsbrief van de Stichting Malikanu. De nieuwsbrief heet De Malimail en zal ongeveer elk kwartaal verschijnen. Iedereen die betrokken is bij Mali en de projecten die we daar ondersteunen kan De Malimail gratis ontvangen en verder verspreiden.

DE MALIMAIL 01

STICHTING MALIKANU



Utrecht/Sieuras 28 maart 2009,

Vandaag bestaat de Stichting Malikanu één dag. Deze stichting stelt zich ten doel om kleinschalige projecten in Mali te ondersteunen. Wendela Engelhard heeft deze stichting opgericht, met haar broer David Engelhard en vriendin Maaike Burggrafer. Samen gaan zij de projecten coördineren.
Eerst iets over Mali en de 'passie voor Mali'.

Passie voor Mali

Malikanu is een belangrijk woord in het Bambara, de voertaal van Mali. Het betekent 'passie voor Mali' - een passie voor het land, met zijn kleine dorpjes onder de groene mangobomen in het zuiden en uitgestrekte woestijnen in het noorden. De mysterieuze Dogonvallei aan de voet van een steile rotswand. En het land met de schitterende plaatsnamen als Ségou (bekend van het boek!), Endé en Bandiagara.

Er is veel in Mali: veel vriendelijkheid, veel cultuur en er wordt veel gelachen. Er zijn veel goede ideeën, veel dynamiek, veel energie. Maar er is ook veel droogte, er heersen veel ziekten, en veel kinderen gaan niet naar school.
Mali is een land waarover we maar weinig lezen in de krant. Het ligt op de zuidelijke grens van de Sahara, in West-Afrika. De hoofdstad Bamako is minder bekend dan het legendarische Timboektoe, dat midden in de woestijn ligt. Het land behoort tot de allerarmste ter wereld, met een schamele 169ste plaats van 180 op de Human Development Index. De levensverwachting is nog geen vijftig jaar en een op de vijf kinderen wordt nooit vijf jaar. Het is daarom ook een van de partnerlanden voor ontwikkelingssamenwerking in Nederland.

Wendela is de afgelopen drie jaar veel in Mali geweest, waarvan enkele keren maandenlang. Zij reisde soms alleen en soms met Maaike of anderen door het immense land. Ook verbleef ze in Bamako, onder meer om te helpen in een opvanghuis voor weeskinderen en een aanloophuis voor kinderen die weinig 'thuis' hebben. Ze werd er getroffen door de warmte van de mensen, de vindingrijkheid en het enthousiasme om - ondanks het ontstellende gebrek aan de meest basale dingen - er toch steeds weer iets van te maken.
Ze ontwikkelde een passie voor Mali en richtte Malikanu op.


De kinderen van Sikoroni

De Stichting Malikanu biedt directe hulp aan kleinschalige projecten. We willen er vooral voor zorgen dat kinderen naar school kunnen, ook de kinderen uit gezinnen die het moeten doen zonder inkomen.
Er zijn drie projecten startklaar. Ieder met een plaatselijke Malinese projectcoördinator.

In Bamako is de wijk Sikoroni, daar start ons eerste project. In Sikoroni leven veel kinderen met alleenstaande ouders of helemaal geen ouders meer. Voor hen is er een opvanghuis. Mahamane is geboren in de wijk en leidt dit centrum. We willen hem financieel steunen in de zorg voor deze kinderen. Hoe dan? Door bijvoorbeeld in de moeilijkste tijden net even wat geld te hebben om eten te kopen voor de allerarmste gezinnen van de wijk. Dat hebben we afgelopen zomer al eens kunnen doen met zeer bescheiden middelen. Het is ook belangrijk dat de moeders een eigen handeltje kunnen beginnen of groenten kunnen verbouwen. Dan kunnen ze in hun eigen onderhoud voorzien. Daarvoor is soms wel een beginnetje nodig.
De Dogonvallei ligt 700 kilometer noordelijker. Daar zetten we ons tweede project op. In Bandiagara is Timothée de directeur van de plaatselijke middelbare school. Volgens hem is een groot probleem dat te veel jonge tienermeisjes voortijdig afhaken omdat ze zwanger worden. De vaders zijn vaak langstrekkende jongens die de meisjes een lunch aanbieden. Hier ligt volgens Timothée zowel een kans in preventie, als in het creëren van mogelijkheden voor de tienermoeders om alsnog hun school af te maken. Dat laatste is de enige kans om uit de spiraal van armoede te ontkomen. We willen beginnen met het steunen van de meisjes die al zwanger zijn. Daarna wil Timothée een kantine inrichten, zodat de meiden op school kunnen lunchen. Het zijn soms de kleine, voor de hand liggende oplossingen die een begin kunnen maken.
In Endé en omliggende dorpen, ook in de Dogonvallei, leeft de bevolking voornamelijk van landbouw. Daar start ons derde project. Er is meestal wel voldoende eten, maar geen geld. Hierdoor gaan veel kinderen niet naar school. Hoewel de school vrijwel gratis is, ontbreekt het veel ouders toch aan financiële middelen voor pennen, schriften en inschrijfgeld. We willen ook deze kinderen de gelegenheid geven naar school te gaan. Amadou is hier ons contact, en hij zal dit project met ons coördineren.

In volgende Malimails zullen we deze projecten verder introduceren en kennismaken met Mahamane, Timothée en Amadou.


Fundraising met verf en kwast

Nog voordat de stichting was opgericht, haalden we al ruim tweeduizend euro binnen. Die geweldige kans kwam van Bepke Engelhard, die haar schilderijen voor het goede doel verkocht op haar verjaardag.
Waar elders in de wereld het geld verdampte in de kredietcrisis, creëerde zij juist geld met verf en kwast. Zo kan het ook!
En zo moet het ook, zeker nu tijdens de kredietcrisis ontwikkelingslanden het meest worden getroffen. Zo daalt de financiële steun uit de rijke landen als gevolg van de economische krimp (omdat de steun meestal een percentage van het bruto nationaal product is) en heeft een arm land veel minder buffer om een economische klap op te vangen. Met andere woorden: mensen als Mahamane hebben geld nodig om iets te doen voor de kinderen van Sikoroni.

Wat hebben we nodig? Enthousiasme, mensen, geld, advies en acties om weer meer mensen enthousiast te maken, geld in te zamelen en acties te ondernemen. En hoe kun jij helpen? Gewoon, door deze Malimail door te sturen naar je vrienden en familie en door ons financieel te steunen. Dat kan eenmalig, maar ook periodiek. Zie hieronder voor onze adres- en bankgegevens. We nodigen iedereen uit zich aan te sluiten en geld in te zamelen.
Wij zorgen dat elke euro goed besteed wordt. Direct en zonder allerlei overheadkosten.

Hoe we het geld besteden beschrijven we in de volgende edities van de Malimail
Stichting Malikanu

Bestuur:
Wendela Engelhard, voorzitter
David Engelhard, secretaris
Maaike Burggrafer, penningmeester


Adres Nederland:
P.a. Graafschap 10
3524 TR UTRECHT
Nederland
Bankgegevens:
Rabobank, Utrecht
111 757 827
o.v.v. Stichting Malikanu


Adres Frankrijk:
Ferme Soulère
Sieuras, 09130
France

Compte bancaire:
Credit Agricole, Lézat
21764093000
Malikanu Assoc


Adres Mali :
P.a. Centre d'écoute de Sikoroni, BPE 157
Bamako, Mali

Onze website is nog in oprichting www.malikanu.org

Neem contact met ons op en meld je aan, of meld je af, voor de nieuwsbrief via: info@malikanu.org en malikanu.wendela@gmail.com



Dit is de eerste nieuwsbrief van de Stichting Malikanu. De nieuwsbrief heet De Malimail en zal ongeveer elk kwartaal verschijnen. Iedereen die betrokken is bij Mali en de projecten die we daar ondersteunen kan De Malimail gratis ontvangen en verder verspreiden.
Stichting Malikanu

Nieuwsbrief Malimail 01