woensdag 29 december 2010

een nieuwjaarswens regelrecht uit Mali.

Als je in de Dogon vallei iemand tegenkomt zeg je niet alleen ‘hoe gaat het?’, maar vraag je hoe het met je familie gaat, je ouders, je kinderen, de beesten; hoe je gezondheid is en je werk. Een lange dialoog, maar het gaat ook echt ergens over. Want in de Dogon is je gezondheid een kostbaar goed.

In navolging van de Dogon, wenst Malikanu je voor 2011 een goede gezondheid, ook voor je familie, je kinderen, je ouders, je beesten. En een voorspoedig jaar in werk en leven.

Malikanu bedankt jullie voor je steun in het afgelopen jaar - ya-poh!
We hopen dat we in het volgende jaar weer kunnen samenwerken in de ondersteuning van het schoolproject in de Dogon en de andere projecten in Mali.

Mede namens onze projectleiders Amadou, Adama (in Endé/Dogon), Timothée (in
Bandiagara) en Mahamane (in Bamako), het bestuur van Stichting Malikanu
Wendela Engelhard, David Engelhard, Maaike Burggrafer.



vrijdag 15 oktober 2010

Malimail oktober 2010


Dit jaar nog meer kinderen naar school

Hoe staat het met de Actie ‘Iedereen naar school

Deze week zijn de scholen weer gestart in Mali. Op de dag van ‘de rentree’ hebben Amadou en Adama, onze projectleiders ter plekke, aan 268 kinderen in de wijk Endéwo schoolspullen uitgedeeld. Het aantal kinderen dat naar school gaat was vorig jaar al flink toegenomen en deze groei zet dit jaar door.

Net als vorig jaar is het door jullie giften mogelijk gemaakt om schriften, pennen, potloden, leitjes, sponzen en gummen te kopen voor de kinderen. Al deze spullen lagen hoog opgestapeld op het dorpsplein. Met daaromheen alle kinderen en de ouders. Ieder kind kreeg wat hij nodig had. Er heerste een uitgelaten vrolijke stemming, vertelde Amadou over de telefoon. De ouders zijn enorm opgelucht dat Malikanu deze uitgave voor zijn rekening neemt. Want juist in deze periode van het jaar is de oogst nog niet binnen en moet er graan worden bijgekocht, en daarom is er geen geld om schoolspullen te kopen. Vaak blijven de kinderen dan thuis. De ouders betalen overigens nog altijd een bepaald deel van de schoolspullen wel zelf.

De schooltasjes zijn verder gemaakt door de meisjes van het naaiatelier in Bamako. Die tasjes koopt Malikanu van hen, en deelt ze weer uit aan de schoolkinderen in Endéwo. Leuk om deze twee projecten te kunnen combineren!

Dit jaar hebben we verder iets extra’s kunnen doen. De giften lieten toe om meer schoolkinderen in het project te betrekken dan vorig jaar. In eerste instantie wilden we in een andere wijk alle kinderen met dezelfde spulletjes steunen. Er zijn vier dergelijke wijken in Endé.
Amadou, die de lokale situatie op z’n duimpje kent, waarschuwde echter dat het scheve gezichten zou kunnen opleveren als we een min of meer willekeurige andere wijk betrekken. Hij stelde voor om in plaats daarvan alleen de jóngste kinderen te betrekken, maar dan wel in alle wijken. De jongsten zijn namelijk het meest kwetsbaar als het gaat om schooluitval.
De komende week is Amadou hier druk mee bezig, samen met de dorpsoudsten en hoofden van school.
Met deze uitbreiding van het project komen we wel iets tekort, maar Malikanu legt wat bij uit de reserves. Meer donaties zijn natuurlijk nog welkom.

In ieder geval willen we jullie alvast van harte bedanken voor de giften om de kinderen naar school te laten gaan. Wat is er belangrijker dan dat!

Rabobank, Utrecht, rekeningnummer: 111 757 827;
vanuit het buitenland: NL54 RABO 0111757827 BIC code : RABONL2U
t.n.v. Stichting Malikanu; o.v.v. Iedereen naar school
Meer informatie: malikanu.wendela@gmail.com

woensdag 15 september 2010

Actie: Iedereen weer naar school – ook in Mali!


Stichting Malikanu

Actie: Iedereen weer naar school – ook in Mali!

Het schooljaar is weer begonnen – in Europa, maar ook in Mali. In Afrika is iedereen
tegelijkertijd druk op het land bezig met de gewassen. De voorraden raken al op, terwijl de
nieuwe oogst pas eind oktober wordt verwacht. Vaak moet er voedsel bij gekocht worden. Het is
de armste periode van het jaar, terwijl juist nu de schoolspullen moeten worden aangeschaft.
Voor de eerste twee leerjaren alleen een leitje met krijt en een sponsje. Voor de wat oudere
kinderen gaat het om schriften, pennen, gum en rekenmateriaal.

Vorige jaar heeft de Stichting Malikanu een hele wijk in Endé door deze periode heen geholpen.
Er zijn toen tweehonderd kinderen naar school gegaan, beduidend meer dan anders. Dat is echt
winst, want naar school gaan is de enige duurzame uitweg uit de armoede. Malikanu is trots dat
we dat vorig jaar voor meer kinderen mogelijk hebben gemaakt. Dat willen we dit jaar graag
herhalen – voor nóg meer kinderen.

Gemiddeld zijn de kosten voor schoolspullen 4.000 CFA; dat is € 7.- per kind. Er is dus een
bedrag nodig van € 1.400,-. Voor deze wijk een héél hoog bedrag. Voor ons is goed te overzien als
we met z’n allen wat bijleggen. We financieren trouwens niet alle kosten voor een schoolgaand
kind, maar ongeveer de helft van de schoolspullen. De andere helft, zoals de verplichte
t-shirtjes, betalen de ouders nog altijd zelf.

We werken samen met een lokale organisatie. We geven hen de middelen om ter plekke
schoolspullen in te kopen en die uit te reiken. Zo krijgt ieder kind wat hij of zij nodig heeft.
Natuurlijk worden ook de ouders en de school betrokken.

Als je ook wilt bijdragen, maak dan € 7,- over. Zodat één kind naar school kan. Meer of minder
mag ook. Net als bij onze andere projecten geldt dat honderd procent van de donaties direct ten
goede komt aan de kinderen. Wij hébben niet eens een strijkstok!

Rabobank, Utrecht, rekeningnummer: 111 757 827;
t.n.v. Stichting Malikanu; o.v.v. Iedereen naar school

Meer informatie: malikanu.wendela@gmail.com Meer info ook in de Nieuwsbrieven van Stichting
Malikanu op http://stichtingmalikanu.blogspot.com

donderdag 1 juli 2010

Filmpje Project Bamako


De Malimail
Stichting Malikanu

Utrecht/Sieuras, Juni 2010.

Wat heeft de Stichting Malikanu in het afgelopen jaar met uw donaties gedaan? In deze speciale Malimail berichten wij over de financiële kant van de projecten. Zo kunt u lezen dat uw geld – naar ons idee – goed terecht komt.
Wij zijn over het algemeen erg tevreden over de activiteiten en resultaten van het afgelopen jaar. De samenwerking met onze partners in Mali is uitermate positief verlopen. En we zijn elke keer weer verrast over de betrokkenheid en vrijgevigheid van de donateurs in Frankrijk en Nederland.

Microkrediet in Bamako.
In Bamako hebben we een project ondersteund om vrouwen een duwtje in de rug te geven om een activiteit te ontplooien waarmee ze in hun eigen onderhoud kunnen voorzien. Het betreft hulp in de vorm van een microkrediet: de vrouwen kunnen een bepaald bedrag lenen, dat zij na verloop van tijd (deels) weer terugbetalen.
In de wijk Sikoroni is een groep van zeventien vrouwen in het beoogde project opgenomen.
Allemaal zijn ze gestart met een zelf opgezet plan. Ze worden daarin begeleid door Dramane, die ook de alfabetiseringscursus geeft.

De vrouwen hebben hun winkeltje of zaakje kunnen opzetten. En ze betaalden iedere maand hun krediet terug., waarvan enkelen met achterstand. Eén werd ernstig ziek en een ander had een kind dat ernstig ziek werd, waardoor deze twee eigenlijk niet meer konden meedoen.
Een aandachtspunt is dat het voor de vrouwen moeilijk was om geregeld op de alfabetiseringscursus te komen. Dat kwam door het werk en de zorg voor de kinderen, Maar misschien zijn ze ook niet allemaal erg gemotiveerd om te leren lezen en schrijven. Dit moeten we waarschijnlijk anders aanpakken. In Bamako is dit eerste project nu afgelopen. Het is goed verlopen, maar we gaan het volgende toch iets anders aanpakken.
Onze partner in Bamako, Mahamane, stelt voor om het volgende project een groep vrouwen met hetzelfde beroep op te bouwen. Zij zijn dan gezamenlijk verantwoordelijk voor het project. Dit is een vorm die in Afrika van oudsher gebruikelijk is. Meer daarover in een volgende Malimail.
Met dit project is tot nu toe bijna 2000 euro gemoeid. Waarvan ruim de helft in de vorm van microkredieten, dus dat vloeit grotendeels ook weer terug. Een ander deel is besteed aan zakken rijst, zodat de vrouwen hun kredieten daadwerkelijk investeren in hun zaakje, en niet (hoeven te) spenderen aan voedsel.

Kinderen naar school.
In Endé zijn tweehonderd kinderen naar school gegaan met hun benodigde schoolspulletjes.
Hieraan werd 1200 euro besteed. Dat geld is in Nederland en Frankrijk opgehaald en rechtstreeks in Endé gebruikt om schoolspullen te kopen. De ouders waren heel erg geholpen met deze actie, en lieten dit ook veelvuldig merken.
In het aanstaande schooljaar zullen we op een soortgelijke manier proberen donaties te werven voor deze schoolkinderen, maar nu ook een naastgelegen wijk betrekken.
Dit jaar hebben een aantal meisjes in een naaigroepje onder leiding van Wendela zelf in totaal 200 schooltassen gemaakt. Deze tassen worden komend schooljaar door de schoolkinderen in Endé gebruikt om hun nieuwe spulletjes in op te bergen.
De kosten voor de tassen waren 450 euro, maar we dienden zo een dubbel doel. De meisjes verdienden er wat mee, en de schoolkinderen in Endé krijgen een gratis schooltas. Twee vliegen in een klap!

Een vak leren in Bamako.
In Bamako is er een naaiatelier ingericht. De meisjes en vrouwen kunnen hier zelfstandig terecht en spullen naaien voor de verkoop. Malikanu wil een deel een deel van de spullen in Europa verkopen, maar ze maken ook kleding voor eigen gebruik en verkoop ter plekke. Vooral kinderkleding is iets wat in de wijk niet veel gemaakt wordt. Natuurlijk is het niet de bedoeling de meisjes van school af te houden, maar in hun vakanties is het een aangename manier voor ze om een zakcentje te verdienen én ze leren een vak. En dat is met het oog op de toekomst onontbeerlijk!

In de wijk Sikoroni was geen enkele gemeenschappelijk parkje of plaatsje waar je in de schaduw even bij elkaar kon zitten. Een andere bevriende stichting heeft ervoor gezorgd dat een dergelijke parkje kon worden aangelegd. Malikanu heeft een deel van de inrichting op zich genomen.
Wat moet je nou met een groenvoorziening als je heel arm bent? Het ging om een stukje grond dat de gemeente aan een investeerder wilde verkopen. Het Centre d’ecoute, de organisatie die zorgt voor de straatkinderen in deze wijk, wilde dit voorkomen en het een gemeenschappelijk karakter geven.
Dat is goed voor het welzijn in de wijk. Maar het parkje zorgt ook voor wat werkgelegenheid. Er komt iemand om het te verzorgen en er is een ‘barretje’ waar limonade, thee en nescafé verkocht kan worden.
En bovendien, het is een verademing om in een wijk waar alles beige is en waar veel vuilnis op straat ligt, in een groen parkje te kunnen zitten keuvelen.

Traditionele bogolans.
Onze partners in Endé, Amadou en Adama, stellen voor om een traditioneel ambacht nieuw leven in te blazen. Het maken van bogolans.Dit zijn doeken van 120 bij 200 cm die voornamelijk als kleding worden gebruikt. Een wikkelrok en bloes voor de dames en een broek en tuniek voor de heren. In een diepblauwe kleur.
Het gaat om het kopen van katoen, het spinnen van de draden, weven van doeken, kleuren met indigo, repen aan elkaar naaien, en uiteindelijk de verkoop van de prachtige bogolans. Malikanu draagt zorg voor de eerste investeringen.
Het is een prachtig plan dat in principe zichzelf terugbetaalt. Als het goed is, houdt het zichzelf in stand en kunnen de mensen die hieraan werken er wat aan overhouden. Leuk is ook dat iedereen, jong en oud, man en vrouw zijn aandeel heeft in dit proces. Traditioneel spinnen de oudere vrouwen, weven de oudere mannen, naaien de jongemannen, kleuren de meisjes. Ze kunnen zelf de stoffen gebruiken, maar ook direct verkopen. En wij kunnen ze meenemen naar Europa en hier verkopen. Ze zijn echt prachtig. Meer informatie volgt!

Zwangere toch op school.
In Bandiagara zijn tien zwangere meisjes in een project opgenomen dat tot doel had hen op school te houden. Zwangere schoolmeisje verliezen vaak het respect van hun familie en moeten daarom hun middelbare school afbreken.
In ons project was het de schooldirecteur die met diverse middelen probeerde de band met de ouders in stand te houden en of te herstellen om de kinderen voor zijn school te behouden. Het project loopt nog, maar we kunnen wel al stellen dat de band met de ouders bij aanvang al enorm verbeterde. En de meisjes zijn allemaal op school gebleven. Drie van hen kregen overigens een miskraam, de andere baby’s zijn inmiddels geboren.
De problemen die deze tienermoeders ervaren is – net als zoveel in Mali – voornamelijk het gevolg van de totale armoede. Zwanger raken betekent vaak school verlaten, niet kunnen werken, en dat betekent geen eten hebben. Met een beetje hulp in de vorm van levensmiddelen voor het hele gezin, is vaak al veel gewonnen. De schooldirecteur, Timothee, is er overigens zeer bedacht op dat de hulp niet als beloning voor zwangerschap wordt ervaren!
Dit project kostte tot nu toe 1600 euro.

Muziek uit Mali.
In een restaurant in Bamako hoorde Wendela een muziekgroep spelen die zulke leuke muziek maakte dat ze al snel het plan had een opname te maken. Haar nichtje Josja had goede opnameapparatuur mee, zodat het resultaat een prachtige cd is.
De muziekgroep bestaat uit een zanger-gitarist een balafonist en een percussionist. Een balafoon is een instrument dat lijkt op een hele grote houten xylofoon, waaronder kleine kalebassen hangen die als klankkast dienen. De percussionist speelt op een grote kalebas.

Koop die cd voor maar tien euro!
De cd verkopen we hier. Maar de muzikanten hebben zelf ook een stapel tegen kostprijs gekocht, die zijzelf kunnen verkopen. De opbrengst is grotendeels voor de muzikanten, met een donatie per cd voor Malikanu. De investering heeft Wendela zelf gedaan.
Hij is te bestellen per e-mail: malikanu.wendela@gmail.com of door de kosten over te maken op bankrekening 111 757 827, Rabobank, Utrecht o.v.v. cd Mali én uw adres.
We hebben er al tientallen verkocht. Een van de luisteraars noemt het een ‘heerlijke cd met echt traditionele muziek’. Een ander zei dat het ‘de pan uit swingt’, en ook ‘bewondering voor het talent van Julien die op een sobere wijze zulke fijnzinnige muziek kan maken’.
Hij kost overigens 10 euro, plus 1,50 voor verzendkosten.

Malikanu is een ANBI.
En dan nog dit: Stichting Malikanu is een ANBI instelling geworden. Dat wil zeggen dat de stichting officieel is goedgekeurd als een charitatieve instelling door de (Nederlandse) belastingdienst.
Dat is goed nieuws, want dan kunnen donateurs in principe hun donatie aftrekken van hun bruto inkomen. Meer informatie kunt u verkrijgen bij de Belastingdienst.

Een woord van dank.
Malikanu heeft in het eerste jaar van haar bestaan al deze projecten kunnen uitvoeren alleen door uw donaties. Het heeft ons, Wendela en de andere bestuursleden, verrast dat zoveel mensen zo enthousiast waren en op diverse manieren geld doneren en haar steunen in het werk in Mali. Sommigen maken (automatisch) elke maand wat geld over, anderen doneerden in een keer wat geld. Een enkeling doneerde zelfs in een keer heel veel geld – waarvoor een aparte doelstelling wordt ontwikkeld.
Ook onze partners in Mali zijn nauw betrokken bij de ontwikkeling van de projecten en de uitvoering ervan. Zij profiteren er zelf niet van, maar zijn wel bereid om hun ervaring en kennis van de locale omstandigheden in te zetten om de hulp tot een succes te maken.

Wij willen u allemaal van harte bedanken voor uw hulp. We hopen dat we met deze Malimails iets van de dankbaarheid van de kinderen en hun ouders kunnen overbrengen.

Stichting Malikanu Bestuur Wendela Engelhard, voorzitter David Engelhard, secretaris Maaike Burggrafer, penningmeester Association MalikanuWendela Engelhard, présidenteNicole Damen, trésorière en secrétaire

Adres Nederland:P.a. Graafschap 103524 TR UTRECHTNederland Adres Frankrijk:Ferme SoulèreSieuras, 09130France

Bankgegevens:Rabobank, Utrecht 111 757 827 o.v.v. Stichting Malikanu Compte bancaireCrédit Agricole, Lézat21764093000 o.v.v. Malikanu Association

zaterdag 13 februari 2010

malimail januari 2010




Utrecht/Sieuras 10 februari 2010


Inleiding

Afgelopen herfst reisde Wendela weer naar Mali. Ze bezocht daar de projecten die met uw donaties van start zijn gegaan. Een achternichtje reisde mee om een film te maken. Daarover later meer, eerst: hoe staat het met de projecten?


In Bandiagara: geen prijs voor zwangerschap.

Wendela: “Timothée, de schooldirecteur die ons project leidt, heeft tien meisjes geselecteerd. Zij zijn zwanger en dreigen daardoor hun school niet af te kunnen maken. Wij helpen Timothée om ze toch op school te houden.
We gaan de meisjes thuis bezoeken. Ze wonen in kleine dorpjes op een rotsachtig plateau. Kleine huisjes, mooie graanschuurtjes, van klei en plantaardig materiaal geconstrueerd. Kippen en geiten scharrelen er rond. Ons bezoek valt samen met een schitterende zonsondergang. Kinderen komen ons tegemoet. Het ziet er idyllisch uit, maar inmiddels weet ik dat de schijn bedriegt.
Het is een keihard bestaan. De bewoners zijn boeren. Gierst wordt verbouwd op kleine akkertjes. Waar in het regenseizoen riviertjes stromen is een dam gemaakt. Na het groeiseizoen blijft er dan wat water staan. De boeren verbouwen zo hun uien en tomaten. Het is allemaal heel arbeidsintensief en de hele familie werkt mee. De opbrengst is echter laag. De vrouwen nemen de schamele oogst in een grote mand op hun hoofd mee naar de markt.

Na een lange schooldag eenmaal thuis, moeten de meisjes nog veel doen.
Water halen en wassen behoren tot hun dagelijkse taken. Huiswerk schiet er dan vaak bij in want 's avonds na zonsondergang is alles donker.

De meeste ouders zijn bij ons eerste bezoek weinig toeschietelijk. De zwangerschap van hun dochters is een uiterst vervelende zaak. De dochters zijn met baby moeilijk uit te huwelijken, én ze maken zich zorgen over de kosten van een extra mondje.

Timothée neemt ruim de tijd om de ouders in te lichten over het project. Hij vermeldt met klem dat het belangrijk is voor de hele familie dat de aanstaande moeder op school blijft. Daar is wel de medewerking van de ouders bij nodig.
Een paar dagen later volgt de startceremonie van het project.

Tien meisjes zijn present. Een paar zijn al overduidelijk zwanger, van anderen is het niet of nauwelijks zichtbaar. En twee meisjes zijn al moeder.
Er zijn ook ouders, vooral vaders, aanwezig. Naar Afrikaanse gewoonten wordt er flink gespeecht.
Iedere familie krijgt een grote zak gierst en rijst, een bus melkpoeder en zeep. Er is een enveloppe van 5000 CFA (= 7;50 €) voor vlees en vis. 2500 CFA wordt direct aan school betaald voor de ouderparticipatie. Dit moet voldoende zijn om de meisjes voorlopig op school te houden. Het moet natuurlijk glashelder voor de tienermeisjes zijn dat ze geen prijs gewonnen hebben met hun zwangerschap. Timothée hamert daar voortdurend op. Ze verkeren in een uiterst lastige situatie, en krijgen daarom deze ondersteuning.

De stemming is veel beter na deze ceremonie. Het is duidelijk dat de ouders erg geholpen zijn met deze steun uit Nederland en Frankrijk. Het raakt ze zichtbaar dat er mensen zijn, ver weg, die zich inzetten voor het belang van hun kinderen.

Als ik drie weken later terugkom worden we hartelijk ontvangen. De ouders nemen uitgebreid de tijd en vertellen trots dat ze er alles aan zullen doen om hun dochters te steunen. Eén meisje is inmiddels bevallen. Ik heb nog nooit zo'n kleine baby in handen gehad. Maar een al eerder geboren jongetje is aan malaria overleden.”


In Endé feest onder de sterrenhemel met een tl-buisje.

“In Endé hebben we vorig jaar met de actie ‘Iedereen naar school’ een deel van schoolspullen van de kinderen gefinancierd.
De ochtend na mijn aankomst eet ik met Amadou het gebruikelijke oliebolletjesontbijt met Nescafé. Daarna gaan we als eerste de dorpsoudsten bezoeken, zo gaat dat daar. Waar ik ook kom, overal word ik met alle egards ontvangen. Als ik aankom geven de mensen op straat me een hand en bedanken me.
We kunnen ons in Europa moeilijk voorstellen hoe belangrijk deze actie is geweest. Ze zijn echt dankbaar en tonen dat ook. Het maakt mij verlegen, en besef eens te meer hoe simpel, maar toch zinvol onze projecten zijn. Er gaan zichtbaar meer kinderen van het dorp naar school dan voorheen.
We hadden nog wat geld over van de actie. Daar hebben we twee schoolborden van gekocht voor de school.

De avond na mijn aankomst in Endé, wordt er een welkomstfeestje gegeven. Vroeg in de avond doen de trommels een oproep om de mensen op de hoogte te brengen. Op een open plek in het dorp wordt alvast een accu geplaatst met daaraan een lang snoer en een tl-buisje.
Als de trommels starten gaan de mensen meteen dansen, meestal in groepjes van gelijk geslacht en leeftijd. Natuurlijk is er de lolbroek die mij mee wil slepen 'de dansvloer op' maar ik vind toch echt dat ik eerst nog wat moet oefenen. De manier van dansen is zo anders: ritmisch, snel en toch ingetogen. Er zijn alleen trommels, meer is niet nodig. De mensen stampen met blote voeten op de grond. Het stof stijgt hoog op. Alles onder een adembenemende sterrenhemel. Het tl-buisje heeft geen schijn van kans. Als de muziek stopt, is iedereen verdwenen. Het is weer heerlijk slapen op het dak onder de sterren.”


Microkrediet met ceremonie.

“Het project in Bamako voorziet in een kleine ondersteuning voor vrouwen die een eigen bedrijfje willen beginnen. Aanvankelijk zou de ondersteuning vooral uit levensmiddelen bestaan, maar het bleek dat de vrouwen meer behoefte hebben aan een microkrediet.
De zak rijst en gierst blijft wel onderdeel uitmaken van de subsidie. Dat doen we om te voorkomen dat de vrouwen het geld meteen moeten besteden aan de maaltijden. Het bedrag van het krediet kunnen de vrouwen zelf besteden.
De een wil een naaimachine aanschaffen. De ander wil haar ambulante handeltje ( een kraampje op je hoofd) aanpassen tot bijvoorbeeld een vaste schoenenkraam. Weer een ander wil haar winkeltje uitbreiden.
Het valt me op dat de vrouwen erg gemotiveerd zijn. De bedoeling is dat ze uiteindelijk niet het hele bedrag terug hoeven te betalen. In een vorige project, waarbij Malikanu nog niet betrokken was, bleek het aflossen toch wel een punt van zorg te zijn. Daarom is besloten dat pas het laatste deel wordt kwijtgescholden. Zo blijft het uitgangspunt van de lening (in plaats van een gift) in tact.

Ook hier maak ik de ceremonie voor de start van het project mee. Er wordt veel gepraat, uitgelegd en er worden veel vragen gesteld. In het Bambara, dus de grote lijnen worden voor mij vertaald.
De zakken graan worden uitgedeeld, er worden foto’s gemaakt en de vrouwen krijgen ieder hun envelop en tekenen een contract. Daarmee verbinden zij zich officieel met het project en dragen verantwoordelijkheid voor het krediet. Ze gaan allemaal iedere maand hun schuld aflossen.
De ceremonie was een mooi moment.


Een documentaire over de projecten van Malikanu.

Wendela reisde twee weken samen met Josja, een achternichtje uit Nederland. Zij maakte een documentaire van de projecten in Mali. Voor haar een leerobject, voor ons een unieke gelegenheid om beeldmateriaal te verkrijgen.

Zij zijn alle drie de projecten langs geweest voor interviews en beelden. Josja heeft gefilmd in de Dogondorpjes bij de meisjes en hun families. Ze zijn in Endé geweest voor de school en in Bamako voor het Centre d’ ecoute. Josja vond het soms lastig om met zo’n grote camera niet al te dicht op de armoede te staan. Maar iedereen kwam zonder schroom voor de camera om te vertellen. Zij heeft negen uur film opgenomen. Daarvan maakt ze in ieder geval een klein filmpje voor op de website, maar ook een langere voor andere doeleinden. Zo mogelijk komt er ook een documentaire die op scholen kan worden vertoond.
Meer informatie daarover in de volgende Malimails.


CD met balafoon.

In een restaurant in Bamako kwam Wendela een muziekgroep tegen met een zanger- gitarist, een balafonist (een balafon is een instrument dat lijkt op een hele grote houten xylofoon met eronder kalebassen die als klankkast dienen) en een percussionist op kalebas.
Dat bleek zulke leuke muziek en van zo’n hoog niveau dat ze besloten een geluidsopname te maken. Daarvan wordt nu een CD gemaakt die zowel in Nederland en Frankrijk als in Mali verkocht kan worden. De opbrengst is grotendeels voor de muzikanten, met een kleine donatie per CD voor Malikanu. De investering is niet ten laste gekomen van Malikanu.
De CD met heerlijke muziek voor iedereen is zodra die af is, bij Wendela te bestellen.