Crisis in Mali.

Malimail.

Bamako/Sieuras/Bergen, juni 2012

Beste mensen,

Mali is in een enorme crisis terechtgekomen. Onze projectleiders in Bamaka, Bandiagara en de Dogonvallei maken zich ernstig zorgen over de toekomst na de bezetting van het noorden door de rebellen, de staatsgreep en de politieke onrust die daarop volgde. Hun zorgen betreffen niet alleen de binnenlandse oorlog en de politiek, maar ook de voedselschaarste die het gevolg is van een slechte oogst vorig jaar. Door de onrust zijn de prijzen ook nog eens verdubbeld.

Amadou vertelt vanuit de Dogonvallei: “Op dit moment wordt de Dogonvallei met enorme moeilijkheden geconfronteerd. In de eerste plaats is er het voedseltekort, veroorzaakt door de slechte weersomstandigheden vorig jaar. Vervolgens zijn er de economische problemen vanwege de onveilige situatie in het land. De Dogonvallei is economisch gezien afhankelijk van het toerisme. En omdat de toeristen nu niet komen, missen we deze inkomsten.”

Stijgende voedselprijzen

Mahamane, projectleider van het wijkcentrum in Sikoroni in Bamakao, voegt toe: “Als gevolg van de rebellie in het noorden van het land en de politieke coup in Bamako, verergert het lijden van de bevolking in Bamako van dag tot dag. De familiehoofden hebben hun werk verloren en de prijzen van het graan worden steeds hoger. Nooit eerder was een kilo rijst 500 CFA of een kilo mais wel 300 CFA! Veel families hier in het zuiden in Bamako hebben daarbij vluchtelingen uit het noorden van Mali opgenomen. Langzamerhand grijpt de sociaaleconomische en voedselcrisis om zich heen in het hele land!”

In met name de armere plattelandsgebieden, zoals in de Dogonvallei, is de voedselschaarste zeer zorgwekkend geworden. Dat is altijd het gevolg van een keten: slechte oogst leidt tot voedselschaarste, armoede, zodat mensen geen nieuw zaaizaad kunnen kopen en hun dieren moeten verkopen. Dan mislukt de oogst dus ook het volgende jaar.

Voedseltekort

Amadou legt het zo uit: “Er is echt een voedseltekort. Het regenseizoen nadert maar sommige families hebben zelfs geen gierst meer om te zaaien. Een erg precaire situatie. Een ander probleem is dat de gierst enorm in prijs is gestegen. In normale tijden kost een zak van honderd kilo 12.500 CFA (18 euro) maar nu is een zak verdubbeld tot 25.000 CFA. In een gebied waar de bevolking overwegend boer is (en dus arm) maakt deze verdubbeling het vrijwel onmogelijk om graan aan te kopen.”

Hoe gaan families daarmee om? Amadou: “In eerste instantie eten we gewoon minder per maaltijd. En dan worden er maaltijden geschrapt. Er is dan nog één maaltijd ‘s ochtends van gierstepap (zonder suiker, maar dat is eigenlijk altijd al zo) En ’s avonds, een dikke gierstepudding met een beetje saus. En de dieren worden verkocht. De schapen en de geiten. Maar ook de zebou (een klein rund met een bult op zijn nek).

Terwijl de boeren de zebous nodig hebben tijdens het regenseizoen om de ploeg te trekken op het land.”

Wendela is zelf net terug uit Mali. De afgelopen maanden woonde ze in een klein huisje in Bamako, op een heuvel achter het presidentieel paleis. Ze hoorde ’s nachts de geweerschoten. Echt bang is ze niet geweest, maar wel zeer ongerust. Uit angst voor bandieten en diefstal waren winkels en kantoren vaak gesloten. Op straat waren veel legervoertuigen en soldaten met mitrailleurs, waardoor er een bedrukkende  sfeer in de stad hing. De mensen worden zeer slecht geïnformeerd, wat leidt tot misverstanden en boosheid.

Wat kan Malikanu doen?

Amadou kent de lokale situatie erg goed. Hij is degene die voor ons het schoolproject altijd coördineert. Op onze vraag hoe wij kunnen helpen, zegt hij: “De boodschap die ik wil overbrengen aan de mensen in Nederland en Frankrijk is dat op dit moment directe voedselhulp het beste antwoord zou zijn op onze behoeften. Een paar ton gierst, voor de vijftig grote families in Endé-wo zou echt de beste steun zijn in onze strijd tegen de honger.”

Malikanu steunt eigenlijk alleen projecten die er toe leiden dat de mensen zelf in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Maar ons uitgangspunt is ook dat de projectleiders ter plekke moeten aangeven waar de behoeften liggen. En zo worden we dit jaar voor het eerst geconfronteerd met een directe vraag om voedselhulp. We vinden dat Malikanu hier op in moet gaan. Wendela:: “Was niet mijn belangrijkste motief om Malikanu op te richten om de ongelijkheid in de wereld terug te dringen!”

Daarom heeft het bestuur besloten om bij uitzondering directe voedselhulp in Endé-wo, in de Dogonvallei, te regelen. De veiligheid van Amadou en zijn medewerkers, de coördinatie en eerlijke distributie moet echter voorop staan. Endé-wo is het dorp waar we al drie jaar de kinderen ondersteunen om naar school te gaan. De circa vijftig families in het dorp kennen Malikanu dus al. Ook omliggende dorpen worden overigens in deze tijd geholpen, door weer andere hulporganisaties.

We gaan het volgende doen:

·  We geven alle families in Ende-wo een zak van 100 kilo gierst, verdeeld naar aantal kinderen in de familie.

·  We ondersteunen de boerenfamilies door hen te helpen voldoende zaaizaad voor volgend jaar te kopen.

Hiermee zal in eerste instantie een bedrag van circa tweeduizend euro gemoeid zijn. Malikanu vraagt jullie om een extra bijdrage om dit mogelijk te maken. De tijd dringt, dus we investeren alvast dit bedrag uit onze reserves.

Eind juni brengen we verslag uit in een volgende Malimail. In september komen we wederom met de schoolactie in Endé-wo. Juist nu is het belangrijk dat de kinderen gewoon naar school blijven gaan.

Vriendelijke groeten,

Bestuur Malikanu