Kerstgroet 2014

 

Fijne kersttijd en een gelukkig en gezond Nieuwjaar, ook namens de projectleiders in Mali en de vrouwen en de kinderen in onze projecten.
In Mali is de oorlog in het noorden enigszins getemperd maar een oplossing voor het conflict is er nog niet. In oktober stak bovendien het zo gevreesde Ebolavirus de grens over naar Mali. Mensen waren erg ongerust. Een stroom van voorlichting over preventie kwam op gang. De epidemie lijkt nu onder controle.

De projecten van Malikanu zijn goed verlopen. In Endé hebben we dit jaar geïnvesteerd in de schoolspullen, zoals ieder jaar, maar ook in een tuinbouwproject. Hierdoor kunnen de ouders vanaf volgend jaar zelf de schoolspullen kopen voor hun kinderen.
In Bandiagara konden tien jonge meiden op school blijven, ondanks hun zwangerschappen en baby’s. Dit kon dankzij jouw steun. In Bamako startten twintig vrouwen in de alfabetiseringscursus en kregen een microkrediet. De ´ouderejaars´ produceren samen bij mij op het terrein pindakaas om op de markt te verkopen.

In vijf wijken van Bamako loopt een nieuw initiatief met het thema ‘goed burgerschap’. Mahamane geeft les aan gemotiveerde mensen in de wijk over burgerschap en verantwoordelijkheid. Doel is de corruptie tegen te gaan. Dit project van Malikanu wordt gefinancierd door de Nederlandse Ambassade in Bamako.

Dit alles zou niet mogelijk zijn zonder jouw steun! Stichting Malikanu wil je daarom heel hartelijk bedanken!

Mede namens de projectleiders in Mali,
Wendela Engelhard

Uien en sla teelt. Malimail Tuinbouw voor de school.

 

Bamako, september 2014.

In het dorp Endé in de Dogonvallei, aan de voet van een hoge rotswand, willen de kinderen graag naar school. Ze lopen soms kilometers opgewekt over een zandpad naar de school.  Aan motivatie ontbreekt het niet, aan geld voor schoolspullen des te meer.
Tijdens het regenseizoen zijn er nauwelijks inkomsten. De oogst van vorig jaar is op en de nieuwe oogst is pas in november. Sparen is geen optie. Zeker als er veel kinderen in het gezin zijn dan is de € 7,- voor schoolspullen per kind niet haalbaar. De kinderen bleven vaak thuis.  

Al voor het zesde jaar steunt Stichting Malikanu de ouders en hun kinderen. Wij kopen de schriften en pennen, zij zorgen zelf voor een rugzakje. Al jaren een groot succes, want veel meer kinderen dan voorheen gaan naar school. Onderwijs is toch de beste manier om armoede te bestrijden. Kinderen die naar school gaan hebben een veel grotere kans op een wat beter inkomen en hiermee steunen ze dan ook weer op hun beurt de grote familie. Zo gaat dat in Afrika.

Tuinbouw voor meer inkomsten De families in Endé hebben de laatste jaren hard gewerkt aan de ontwikkeling van tuinbouw in hun dorp. Sla, tomaten, uien, aubergines, zoete aardappelen en komkommers zijn nu meer op de markt te vinden dan voorheen. Een welkome aanvulling op het eenzijdige menu én een goed handelsproduct. De extra inkomsten daarvan zijn hard nodig, omdat er nauwelijks meer toeristen naar het gebied komen.

In overleg met onze lokale projectleiders, Amadou en Adama, geven we de schoolactie vanaf dit jaar een andere wending: Malikanu ondersteunt de tuinbouw, zodat de families op den duur daarmee genoeg verdienen om zelf de school te betalen.

Wat gaan we doen? We investeren in omheiningen om te voorkomen dat de geiten de jonge aanplant opeten. Die beesten moeten ook eten, maar dat doen ze maar ergens anders. Verder is er wel een put, maar die moet uitgediept worden. Om het water uit de put op te slaan, is een bassin nodig. Verder schaffen we gezamenlijk grondbewerkingsmateriaal zoals hakken en schoffels maar ook kruiwagens, en een schuur om dit alles op te slaan.
De oppervlakte van de tuinen is nu een halve hectare groot. Doel is zoveel land te ontginnen dat uiteindelijk twee hectaren te bebouwen is.
  
Zo helpen we niet alleen de kinderen naar school, maar investeren we ook in nieuwe initiatieven in de lokale economische ontwikkeling.  

Wil jij hier ook een bijdrage aan leveren? Neem dan deel aan onze actie! Help ook dit jaar weer alle kinderen naar school én help de tuinbouw in Endewo.  Zoals je weet: Malikanu investeert elke gedoneerde euro volledig in het project. Hoe kun je meedoen?  - Je kunt een bedrag overmaken op IBAN NL54 RABO 0111757827, ovv Schoolactie - Je kunt ook vaste donateur worden en iedere maand een vast bedrag storten. Je doneert dan ook aan de andere projecten van Malikanu  - Je kunt deze brief verspreiden onder je vrienden en familie.

- Je kunt op je eigen school, of een school in de buurt een inzamelingsactie beginnen  Of probeer zelf net zo creatief te zijn als de families in de Dogon!

Alvast van harte bedankt

Met een dochter en twee hanen op reis.

Bamako, maart 2014

Deze keer een ongebruikelijke Malimail: een reisverslag. Door de langdurige politieke en militaire
crisis, ben ik al tweeëneenhalf jaar niet naar Bandiagara en Endé gegaan. De rust is enigszins
teruggekeerd en samen met mijn dochter Rosanne, dokter in opleiding, neem ik de bus om te
kijken hoe het ervoor staat. Het wordt een bijzondere reis, waar we twee hanen aan overhouden.

We gaan eerst naar Endé.
Al jaren komen er geen toeristen meer, waardoor ook heel wat inkomsten zijn weggevallen. Ik vrees voor wat we te zien krijgen. Amadou verwelkomt ons. We maken gelijk een ronde door de wijk en begroeten alle vrienden en oude bekenden en vooral heel veel kinderen. We lopen elk met aan iedere vinger een kind. En de ouders roepen Amagère! Japo Japo! Wees welkom en veel dank! En noemen mij ‘De moeder van alle kinderen’.
Het is heerlijk weer hier te zijn en deze keer extra speciaal omdat Rosanne mee is.

Tot mijn verrassing zijn er overal tuinen aangelegd. Veel uienteelt, maar ook sla, aubergines,
tomaten, overal zie je kleine lapjes bewerkte grond.
Water is schaars, maar door het graven van putten of het aanleggen van kleine dijken is er na
het regenseizoen nog enkele maanden water beschikbaar. Een omheining is onontbeerlijk omdat
anders het vee zich volvreet met de jonge aanplant. Men behelpt zich met oude muskietennetten
of zakken. De crisis heeft veel armoede en ellende gebracht maar de mensen ook inventief
gemaakt.

We besteden een hele dag aan het bezoeken van de scholen, de dorpsoudsten en het dorpshoofd
en het veldhospitaal waar ik zes jaar geleden vrijwilligster was. Het is goed om te horen dat
sinds Malikanu hier ieder jaar de schoolkinderen van schoolspulletjes voorziet, vrijwel alle
kinderen naar school gaan. Gevolg is wel dat de school uit zijn voegen barst en er in Endéwo een
klein gebouwtje van leem en stro is neergezet om alle kinderen te kunnen herbergen.

’s Avonds wordt er op het ritme van de tamtam speciaal voor onze komst gedanst in het schijnsel
van de maan. We worden hartelijk bedankt, ook onze vele donateurs in Nederland en Frankrijk.
Om hun dank te onderstrepen, krijgen we twee grote hanen.

Bandiagara
We arriveren stoffig en moe bij Timothée in Bandiagara. Er wacht ons een feestelijk maal van
sla, frites, tomaten, vers brood en een heerlijk gebakken kippetje. Timothée heeft veel te
vertellen over z’n projecten en zijn werk.

Behalve wij, logeert er ook een van de meisjes uit het project bij hem. Een kind nog, van een jaar
of veertien. Ze is bij hem omdat ze in de buurt van het ziekenhuis moet blijven. Ze is net
bevallen van een flinke jongen, maar met een keizersnee. Ze komt uit een van de verafgelegen
dorpen en haar moeder is bij haar. De bedoeling is dat ze terug naar school gaat zodra ze weer
is opgeknapt. Als het meisje de steun van de familie heeft, lukt dat in de regel wel.

Bijna alle meisjes die in het project van Malikanu deelnamen, zijn op school gebleven. Samba nam
deel in de eerste groep in 2009. Zij was toen veertien jaar en kreeg haar tweede baby. Uit de
grond van haar hart beloofde ze toen dat dit haar niet meer zou overkomen. Ze heeft inmiddels
een diploma voor kraamverpleegster/hulpvroedvrouw gehaald en werkt nu in het ziekenhuis in
Bandiagara. Timothée is trots op haar.

We constateren dat er na vijf jaar ook veel minder meisjes zo jong onbedoeld zwanger raken.
Dat komt door de enorme inzet van Timothée om dit thema steeds weer bespreekbaar te maken.
Met onder andere de materiele hulp van Malikanu ondersteunen we dit project. Een groot
succes! Overigens heeft de teloorgang aan toerisme hier een gunstig neveneffect: veel jonge
gidsjes op scooters, de potentiele vaders, zijn weggetrokken.

We bezoeken een medisch centrum in een naburig dorp. De vroedvrouw zelf is ziek en de dokter
is een vrijwel niet opgeleide verpleegkundige. Maar hij gaat met veel ervaring en enthousiasme
te werk! Hij geeft ons een uitgebreide rondleiding. Alles is opgeruimd en redelijk schoon voor
zover dat gaat in zo’n stoffige omgeving. De vrouwen uit het dorp kunnen er bevallen, er is een
behandelkamer, een vaccinatieprogramma en een spreekuur voor ondervoede kinderen. Zijn taak
is te behandelen wat in z’n vermogen ligt en anders de patiënt zo snel mogelijk naar het
ziekenhuis in Bandiagara te transporteren. Dan moet hij weg om nog een zieke te bezoeken.
Rosanne, opgeleid in een Frans ziekenhuis, kijkt haar ogen uit.

We bezoeken in het een dorpje een meisje dat niet zwanger meer is maar toch aan het project
van Bandiagara gaat deelnemen. Het is een dorpje van zo’n duizend inwoners, op een winderige
open vlakte op rotsige bodem. Timothée heeft ons al over haar verteld. Hij is een vrij emotionele
man en houdt het nauwelijks droog als hij vertelt over haar leven. Fatoumata Tapily woont met
haar moeder en twee nog kleine kinderen in dit dorpje. De vader is overleden. Toen Fatoumata
klein was werd ze bedolven onder het dak van de hangar waarbij ze haar linkerbeen verloor.
Onlangs raakte ze zwanger. Ze kwam in aanmerkingen voor het project van Timothée. Ze was
overigens zeer ongelukkig met deze zwangerschap. Uiteindelijk kreeg ze een miskraam, maar
door haar bijzondere omstandigheid kan ze toch deelnemen.

We worden ontvangen bij een klein huisje, op een klein erf. In de hoek staat een overblijfsel van
wat ooit een invalidenfiets was. De moeder is een mooie vrouw maar de zorgen overschaduwen
haar schoonheid. Fatoumata loopt met een kruk. Eerst is ze erg verlegen, maar dan vertelt ze
over school en over hoe ze zich vaak alleen voelt als alle kinderen spelen en zij aan de kant zit op
het schoolplein. Moeder staat overal alleen voor: gewassen telen, naar de markt gaan, verkopen,
de huishouding. Huishouding is in dit geval veel werk, want er komt bijvoorbeeld niets uit de
kraan.
Timothée kent in dit dorpje meer families die hebben meegedaan of nu nog in het project zitten.
Het is hoopvol om te zien dat het goed met ze gaat.

We verlaten Bandiagara en Endé uiteindelijk weer met tassen vol spulletjes die we gekregen en
gekocht hebben: allerlei beelden, doeken en potten. En die doos met twee dikke hanen. Iedereen
in Afrika reist toch met dieren? Er kunnen 24 geiten op het dak van een busje, honderden
kippen langszij en twee schapen op een motor. Dus dan kunnen wij toch best onze twee hanen
meenemen, zou je denken.

De bus vertrekt om vijf uur ‘s morgens. We smokkelen de hanen mee in de bus, want eigenlijk
mag het niet in deze bus. Het advies luidt: Geef ze geen drinken want dan gaan ze dood. De
hanen staan in het middenpad achterin, vlak bij de airco. Alles gaat prima, want zolang het
donker is slapen ze. Als ze nu maar niet gaan kukelen want dan verraden ze zichzelf.
Het wordt licht. De hanen zijn onwaarschijnlijk rustig. Ze zullen toch niet...nee hoor, ze bewegen
nog als ik de doos schud. We hebben een reis van tien uur voor de boeg en het zal behoorlijk
warm worden. We hebben onze hoop op de airco gevestigd. Na een enorme stofwolk komt er
beweging in het rooster en er komt een fikse hoeveelheid warme lucht uit. En daarna nog veel
meer warme lucht.

Ik schuif de doos stiekem een beetje naar voren, weg van deze enge hete luchttoevoer. Ik begin
hem nu toch wel te knijpen. Wat te doen bij bijna-dood. De chauffeur vragen even te stoppen
voor een noodslachting? Heeft er iemand een mes bij zich? Is er een dierenarts in de bus?
Het is inmiddels duidelijk dat de airco het niet doet en ook niet zal gaan doen. We controleren
steeds vaker door een van de ruime luchtgaten of ze het nog doen. Ik durf het plakband niet los
te trekken van de doos omdat ik nog altijd vrees dat ze dan zullen ontsnappen. Rosanne heeft
het ook warm. Zij redt zich maar, als de hanen het maar niet opgeven! En het wordt alsmaar
heter, de zon staat hoog aan de hemel en onze hanen beginnen behoorlijk te stinken.

Rosanne stelt tijdens een plaspauze voor de doos open te doen en dan, als ze dood zijn ze maar
in hun doosje langs de weg achter te laten. Ik zou me dood schamen. Een haan is hier niet wat hij
in Europa is, gewoon een lekker boutje. Deze hanen zijn geschonken door de dorpsoudsten van
Endé, als dank voor de activiteiten van Malikanu. Ze hebben hun mooiste dieren uitgezocht. En
verder heb ik ze nodig op mijn landje in Bamako, als fokhaan.

We kijken in de doos: ze zijn niet dood, ze leven nog! De reis gaat verder. Soms kijken we wel
iedere tien minuten, want ze worden wel slapjes. Uiteindelijk laat ik het maar los, je kunt toch
niks doen.

Als we Bamako binnenrijden stinken ze enorm en wil ik er niets meer mee te maken hebben.
Eenmaal uit de bus, blijken ze nog te leven! Eenmaal thuis, klappert eentje even met zijn
vleugels, blaast zich weer op en probeert met het strootje om zijn poot toch nog trots weg te
lopen. De ander moet wel even bijkomen van de reis. Wij ook.

Een gezond en veilig nieuwjaar!

Het erf van Wendela in Binabougou, Bamako

Beste donateurs,

Gezondheid en veiligheid, dat is waar het natuurlijk echt om gaat, zowel in Nederland, Frankrijk als in Mali. De veiligheid in Mali werd in het afgelopen jaar zwaar bevochten. Wij hopen dat het de goede kant op blijft gaan.

Malikanu draagt een klein steentje bij aan gezondheid, welzijn en onderwijs. In het afgelopen jaar hielpen we ruim tweehonderd kinderen naar school in Endé, kregen twintig vrouwen een microkrediet en steunden we een nieuw jongerenproject in Bamako – om maar een paar resultaten te noemen.
Wij gaan daar ook volgend jaar met jullie hulp mee door!

Hartelijke groeten,
Wendela Engelhard en bestuur Malikanu

Schoolactie Endé 2012

Malimail
Actie ‘Iedereen naar school!’
Bamako/Bergen, augustus 2013

Jaarlijks tweehonderd kinderen naar school.

Al vijf jaar helpt Malikanu de kinderen in Ende-wo naar school. Door de kinderen
een tasje met schoolspulletjes te geven. Dat is belangrijk omdat de school juist
in de periode van het jaar begint dat de ouders bijna geen reserves meer
hebben, zo vlak voor de nieuwe oogst binnen is. Het gevolg was dat veel kinderen
niet of veel te laat naar school gingen.

De afgelopen jaren lukte het om steeds alle tweehonderd kinderen op tijd naar
school te laten gaan. De leraar Frans, die als vrijwilliger werkte, krijgt sinds
twee jaar ook een kleine ondersteuning van Malikanu.
Dit alles was niet mogelijk geweest zonder jouw hulp. Dank daarvoor. Natuurlijk
gaan we dit jaar door met deze belangrijke actie.

De kleintjes krijgen dit jaar een leitje met krijtjes en een sponsjes mee. Nota
bene: een leitje is veel goedkoper dan papier! De wat oudere kinderen krijgen
schriften en pennen, potloden, een gum en liniaal. En later zelfs rekenmiddelen
als een geodriehoek en een passer.

De tasjes worden genaaid in Sikoroni (Bamako) door de meisjes die Wendela
heeft leren naaien in haar activiteitenprogramma. Een leuk dubbeldoel dus!
Concreet kost dit per kind ongeveer € 7,00. Voor tweehonderd kinderen hebben
we dus in ieder geval € 1400,- nodig. Maar we hopen nog wat extra dit jaar te
krijgen, zodat we de school wat meer kunnen ondersteunen. Er is namelijk een
groot gebrek aan lesmateriaal.

Een leuk idee is om op een school die je kent deze actie onder de aandacht te
brengen. Misschien willen de kinderen daar wel iets doen voor de school in Endewo?
Neem hiervoor even contact met ons op voor informatie en materiaal.
Een interessant filmpje van een paar minuten over dit project vind je op
Youtube. Het is gemaakt door Josja Zadelhoff in 2009. Het geeft een goed
beeld van het dorpje, de mensen en de school. http://youtu.be/DQlPCl1zYuw
Zonder jouw gift geen Malikanu.

Malikanu bestaat al bijna vijf jaar. De stichting heeft gemiddeld per jaar een
omzet van ongeveer tienduizend euro. Dat komt volledig voort uit de bijdragen
van donateurs zoals jij. Het gehele bedrag wordt in zijn geheel besteed aan de
projecten in Bamako, Bandiagara en Endé.
Soms hebben we wat geld over om kleine projecten daarnaast te financieren,
maar altijd in samenwerking met onze drie vaste projectverantwoordelijken. De
nood is erg hoog in Mali. De mensen zijn bijzonder arm, maar ook vindingrijk en
ondernemend. Malikanu is bedoeld om dit te stimuleren, maar we moeten toch
vaak aanvragen afwijzen. Dat is onvermijdelijk, maar we hebben de ambitie om
meer te gaan doen.

Dat kan natuurlijk alleen met meer donateurs. We willen jullie daarom twee
dingen vragen:
Stuur deze mail door aan je eigen kring van bekenden én zet je bijdrage om in
een vast bedrag per maand of kwartaal. Dat laatste doen al veel mensen. Voor
Malikanu is dat heel fijn, omdat we zo kunnen rekenen op een bepaalde instroom
van middelen en daarmee projectaanvragen kunnen honoreren die we anders uit
voorzorg moeten afwijzen.

Bedenk dat elke bijdrage, hoe bescheiden misschien ook, van bijzondere
betekenis is voor de mensen in Mali. Zij hebben er direct profijt van. Malikanu
heeft, we zeggen het nog maar eens, geen strijkstok!
Overigens hebben we een klein cadeautje uit Mali voor alle donateurs die in het
verleden of vanaf nu een vaste, periodieke bijdrage leveren.

Malimail, Bamako/Bergen, maart 2013.

Bericht uit Mali.
Door de crisis staat Mali opeens dagelijks in de krant. Maar de problemen zijn niet pas
begonnen met de militaire coup vorig jaar. Al langer was het noorden van Mali een
onbeheersbaar gebied, waar islamisten en Touaregs streden om de macht. En de corruptie is
altijd al een groot probleem. De coup werd aanvankelijk door sommigen hier zelfs nog als een
mogelijk begin van een oplossing gezien. Maar het bleek al snel een volgende stap in een
escalerende crisis.

De Franse interventie is door de bevolking met vreugde begroet. De Franse troepen zijn er
opvallend snel in geslaagd om het woestijngebied in het noorden terug te veroveren op de
rebellen. Dat is goed nieuws voor de mensen in de bevrijde steden. Maar daarmee zijn de
problemen in Mali nog niet opgelost. De rebellen vechten terug met moderne wapens. De
rebellen zijn niet opeens verdwenen, evenmin als de onvrede van de lokale bevolking in het
noorden met het zwakke bestuur in het verre Bamako. Eind juli zijn er democratische
verkiezingen voor een nieuwe president gepland. Laten we hopen dat de zwakke democratie
hiermee een nieuwe impuls krijgt.

Het is onze overtuiging dat juist in deze tijden een klein fonds als Malikanu aanwezig moet
blijven. De crisis heeft Mahamane in Bamako juist aangezet tot een heel mooie nieuw
initiatief, waarover hieronder meer.

Eerst de resultaten van de lopende projecten:
Bogolans uit Endéwo.
In Endéwo is de afgelopen tijd hard gewerkt aan de vervaardiging van de bogolans. Dat zijn
grote katoenen doeken beschilderd met natuurlijke verf als aarde, klei, houtskool en
plantenextracten. In Mali worden ze gebruikt als kleding, beddengoed of gordijnen. In
Europa gebruiken we ze meer als decoratieve sprei of wandkleed. Met steun van Malikanu
hebben de vrouwen zakken vol katoenbolletjes verwerkt, gesponnen en geweven tot deze
prachtige doeken. Amadou heeft hoogstpersoonlijk negentien bogolans naar Bamako
gebracht. We nemen ze in het voorjaar mee om te verkopen. De opbrengst gaat uiteraard
weer terug naar de vrouwen in Endéwo.

Tienermoeders.
In Bandiagara loopt het programma met de tienermoeders normaal door. De meisjes uit de
voorgaande jaren blijven verbonden aan het project. Het thema waarvoor we ons daar
inzetten – zorgen dat tienermoeders hun school kunnen afmaken – krijgt daardoor steeds
meer bekendheid op school. Uiteindelijk is het natuurlijk belangrijk dat meisje niet al zo
jong zwanger raken.
Timothée belde mij onlangs ontdaan op om te vertellen dat een van de meisjes met haar
baby is verongelukt. Terwijl zij pinda’s aan het oogsten was met de baby op haar rug, is zij
door de bliksem getroffen. Er is een emotionele afscheidsceremonie met haar ouders op
school gehouden.

Waterpomp in Bandiagara.
Jamila en Guus Brummel hebben voor de derde keer een eigen actie ondernomen voor
Malikanu. Zij verstuurden dit jaar hun kerstkaarten per e-mail, zodat zij driehonderdvijftig
euro bespaarden. Dat doneerden zij aan Malikanu. Wij hebben dit geïnvesteerd in een
waterpomp in een dorpje nabij Bandiagara. De mensen in dit dorpje leven behalve van de
gebruikelijke gierstcultuur en wat kleinvee van de teelt van uien, sla en tomaten. Zij
verbouwen dat in coöperatief verband. Het besproeien van de akkers is tijdrovend en zwaar
werk. Een pomp maakt het mogelijk dat zij het perceel flink kunnen vergroten.

Microkredieten.
In Bamako loopt het project met de microkredieten uit 2012 ten einde. De vrouwen die voor
het tweede jaar deelnamen aan de alfabetiseringscursus en voor de tweede keer hun
microkrediet hebben terugbetaald, gaan nu verder op eigen benen. De vrouwen die nu één
jaar meedoen gaan verder naar het tweede jaar. Deze groep vullen we aan met nieuwkomers.
Sommige vrouwen van vorig jaar haken af, omdat zij niet voldoende aanwezig waren op de
alfabetiseringscursus.
De meeste deelnemers besteden hun credit aan hun handeltje in ondergoed, aardappels,
medicijnen, fruit, houtskool. De leningen voor de microkredieten worden daadwerkelijke
terugbetaald, zodat wij dit weer kunnen investeren in nieuwe aanvragen.
Voor geïnteresseerden die Frans lezen is de projectrapportage op aanvraag beschikbaar.

Nieuw project: jongeren nemen verantwoordelijkheid in hun wijk.
Geïnspireerd door de crisis maakt Mahamane, onze projectleider in Sikoroni (Bamako), zich
sterk voor gedragsverandering van de jongeren. Geschokt door de corruptie en gebrek aan
verantwoordelijkheid van de huidige generatie bewindslieden, wil hij zich inzetten voor de
jeugd. Om hen een gevoel van verantwoordelijkheid en solidariteit mee te geven.
Mahamane pakt dit op door het initiëren van een claef (d.i. een club voor acties ván kinderen
vóór kinderen) op scholen in twaalf wijken in Bamako. De kinderen in de club geeft hij les
over onder meer de rechten en plichten van kinderen. En over praktische dingen zoals het
opzetten van een opruim- en schoonmaakdag in de wijk.
Deze kinderen nemen hun kennis mee naar school waar zij die delen met andere kinderen
door het goede voorbeeld te geven en initiatief te nemen en te discussiëren. Elke club
'adopteert' tevens een weeskind. Bij iedere samenkomst wordt er geld gedoneerd (een paar
cent) en kleding of schoeisel. Het gaat niet alleen om de hulp, maar vooral om hen het besef
bij te brengen dat we moeten zorgen voor elkaar.
Mahamane is er van overtuigd dat op langere termijn alleen een mentaliteitsverandering een
echte oplossing kan bieden voor de problemen in Mali. Hij is zeer gedreven bezig met dit
project. Het is nu in acht wijken van de grond gekomen, steeds in samenwerking met al
bestaande organisaties. Eerst geeft hij les aan de lokale jeugdwerkers en dan aan de
kinderen.
Ze hangen aan z'n lippen, omdat hij veel ervaring heeft met dit werk en een enorme
uitstraling heeft voor een klas kinderen.
Er komen niet veel kosten aan te pas. Schriften, pennen voor de kinderen en een
versnapering en drankje en een onkostenvergoeding voor Mahamane en andere instructeurs.
Wij zijn erg enthousiast en dragen zorg voor deze bescheiden kosten in drie van de wijken.
Binnenkort verschijnt er een filmpje op youtube met beelden tijdens een les, aangevuld met
een interview met Mahamane.

Vriendelijke groeten,
Bestuur Malikanu.

PS: Wendela Engelhard is de afgelopen winter steeds in Bamako gebleven. Zij staat in direct
contact met de Nederlandse ambassade en neemt de nodige voorzorgmaatregelen om de
risico’s op bijvoorbeeld een ontvoering te minimaliseren.
Wendela: “Ik vind het belangrijk om juist nu hier te zijn, samen met onze projectleiders.
Mijn huisje is buiten de stad aan een doodlopend weggetje. Ik ben daar nooit alleen en
iedereen let goed op. Ik voel me hier veilig. Als je hier al lang bent en de gebeurtenissen
met elkaar meemaakt, dan verbind je je daarmee. Vrienden en bekenden hebben zoveel
meer te verduren dan ik. Door de crisis hebben zij geen werk meer. Of hun familie woont in
het noorden met alle risico’s van dien. En voor hen is vertrekken helemaal geen optie.”

Prettige feestdagen en een gelukkig nieuwjaar!

Bamako/Sieuras/Bergen, december2012

Beste mensen, 

Wij willen u graag van harte bedanken voor uw bijdragen aan Malikanu dit jaar. U hebt mogelijk gemaakt dat we onze projecten met de vrouwen inBamako, de tienermoeders in Bandiagara en de kinderen Endé-woh konden voortzetten.

Daarnaasthebt u ruimhartig gegeven voor de voedselactie in de Dogon Vallei. Onze actie heeft veel gezinnen geholpen om de nieuwe oogst te halen, zonder hun vee te hoeven verkopen.

Het is een moeilijk jaar geweest in Mali. Het noorden van het land wordt geteisterd doorburgeroorlog en terrorisme. De projecten van Malikanuliggen buiten deze gebieden. Maar we merken de onrust, ook in Bamako. De inschatting van ons en onze projectleiders ter plaatseis dat het zinvol blijft om hetwerkvoort te zetten. Het isjuist steeds belangrijker om contact te houden en te helpen waar dat nodigis.

Wij gaan volgend jaar door met ons werk. We hopen dat u ons blijft steunen.

Vriendelijke groeten,

Bestuur Malikanu